murabaha

Sermaye sağlayan finansal kurum kredi vermek yerine müşterinin almak istediği bir ürünü ya da varlığı üçüncü bir taraftan satın alıp maliyetin üzerine kâr ekleyerek müşteriye sattığı bir sözleşme türüdür. Ödeme gelecek bir tarihte toplu olarak ya da taksitli bir şekilde gerçekleştirilebilir ve sözleşmede belirtilir. Finans kurumu, ürünü müşteriye teslim edene kadar var olan riski üstlenir.

Örnekler
TÜRKÇE
Bunlar emek-sermaye ortaklığı (mudârabe), ziraat ortaklığı (müzâraa) ve selem akdi gibi akit çeşitlerinin meşruluğunu ortaya koyar. Bazıları murabaha gibi satıcının henüz sahip olmadığı hatta bazen teslim etme imkanının bulunmadığı satım türlerinin meşruluğunu selem akdine kıyasla ortaya koymaya çalışabilir. Aynı şekilde, eğer bankalar müşterilerine faizsiz finansman yolları sağlayacaklarını deklere etmişlerse bunu yapmaları gerekir ve faizli uygulamaların aynısını devam ettirip bunları “geri alma şartıyla satım” “murabaha” gibi İslamî terminolojiyle temellendirmeye çalışmamalıdırlar. Borç sözleşmeleri (price markup), pazarlık edilerek anlaşma sağlanmış bir kâr marjı karşılığında bankanın bir varlık veya hizmet satın alımını finanse etmesini ihtiva etmektedir. İslâmi bankalar, mevduat sahiplerine geri ödeme yapmak için verdikleri sözleri yerine getirememe konusunda endişe duydukları için murabahadan faydalanmayı tercih ettiler. Mudaraba uzun vadeli ve riskli bir araç olduğu için fonların vade uyumsuzluğuyla ilgili ciddi endişeler vardı. Tam aksine, Murabaha mevduat sahiplerine kolayca geri ödenebilecek sabit getiriler sunmaktaydı. Murabaha olarak da bilinen, geleneksel finans kurumları için en dost canlısı ve basitliği nedeniyle de avukatların en çok sevdiği İslami finans aracı maliyet artı kâr, muhtemelen bugün en yaygın kullanılan İslami finans aracıdır. Murabahaya vadeli ödeme finansmanı da denir ve bu, paranın zaman değeri konseptine dayanır. Faiz bazlı sisteme ideal bir alternatif, sahip olduğu yüksek riskler nedeniyle küresel İslami finans sektöründe hâlâ gerektiği kadar kullanılmayan kâr-zarar paylaşımıdır. Onun yerine İslami finans sektörü daha çok riskten kaçınan ve borç temelli araçları kullanmayı tercih etmiştir. Bunlar arasında murabaha (maliyet artı kâr) ve (işletme sermayesi ve kısa dönem finansman gibi likit varlıklar sağlayacak şekilde düzenlenmiş bir metot olan) teverrük sayılabilir. Her ikisi de geleneksel faiz bazlı yöntemlere benzemektedir ya da reel ekonomiyle olan bağları çok zayıftır ki bu bağ şeriat açısından önemli bir gerekliliktir. Konferansta birçok konu ele alındı ki bunlar arasında Dr. Sami Hamoud’in sunmuş olduğu murabaha sözleşmesi ön plana çıkan konular arasındadır. Murabaha, maliyet artı kârı içeren bir sözleşme olup bankanın önce istenen malı alıp üzerine bankanın kârını ekleyerek zamlı bir fiyatla müşteriye tekrar satması şeklinde çalışan finansal bir araçtır. Murâbaha genellikle bir malı maliyete ek bir kârla satmak olarak tanımlanır. İstanbul mahkeme sicillerinde faize sıklıkla "çuka bahası", "kürk semeni", "ona onbir hesabı", "ona onbir pul hesabı", "kazanç" (ribh), "marifet-i şeriyye", "muamele-i şeriyye", "devr-i şerî", "murabaha" gibi örtmece ibarelerle göndermede bulunulur. Bu düzenleme Sami Hammud tarafından el-murabaha li'l-amir bi'ş-şira (sipariş edene belirli bir kar marjı ile satış) olarak tanımlansa da genelde murabaha şeklinde tanımlanmaktadır. İslami bankalar kendi işlerini iştirakler (müşareke ve mudârebe), kiralama /leasing (icâre), kira sertifikası alım/satım (icâre ve'l-iktina), maliyet artı finansman (bey'i murâbaha) ve kira paylaşımı temelinde yürütmektedir. Taksitli Satış. Bu finansman türünde, banka genel olarak sermaye varlıkları olan ekipmanları satın alır ve bunları taksitli olarak faydalanıcıya satar. Murabaha, kâr marjıyla yapılan bir satış sözleşmesidir.
ENGLISH
This explains the legality of mudaraba, muzaraa, bay salam, etc. Contracts like bay’ salam may be adduced by some to support the existing practices of mark-up or murabaha etc., in which the sale takes place without possessing the goods actually being transferred and without the seller even having the capacity to deliver the goods. Likewise if the banks declare their policy of financing their clients on non-interest bases it would be necessary to do so and not merely continue the same practice and seeking to rationalize it in Islamic terms by changing the relevant nomenclature such as calling it “buy-back” or “mark-up”. Price markup (debt) contracts involve a bank financing the purchase of assets or services in exchange for a negotiated profit margin. Islamic banks preferred to utilize the murabaha primarily because they were worried about their commitments to pay back their depositors. Because mudarabah is a long-term and risky instrument, there were serious concerns about the mismatch of funds. Murabaha, by contrast, provided fixed returns that could be paid back to the depositors easily. Being one of the Islamic financial instruments that is friendliest to conventional financial institutions and one of the most loved by lawyers for its simplicity, cost-plus financing, known as murabaha, is probably the most widely used Islamic financial instrument today. Cost-plus financing is also referred to as deferred-payment financing, which goes back to the concept of the time value of money. The ideal alternative to an interest-based system is profit and loss sharing, which still remains under-used in the global Islamic finance industry today due to its higher risks. Instead, the Islamic finance industry is considered largely risk-averse and primarily uses debt-based modes such as murabaha (cost plus profit) and tawarruq (a commonly used method designed to provide liquid assets such as working capital finance and short-term financing), both of which either resemble conventional interest-based products or have very little links to the real economy, which is an important requirement of shari’ah. Several topics were discussed, chief of which was the murabaha contract as presented in Dr Sami Hamoud’s proposal. The murabaha is a cost-plus profit markup contract which, for the purposes of financing, involves the bank first purchasing the item desired for the customer and then reselling it to the customer at a markup representing the bank’s profit. Murābahah is generally defined as selling a commodity with cost plus a margin. In the court registers of Istanbul, references to interest are made frequently through such euphemisms as "payment for cloth" (çuka bahası), "price of fur" (kürk semeni), "treating ten as eleven" (ona onbir hesabı), "eleven for ten stamp duty" (ona onbir pul hesabı), "earning" (ribh), "religious achievement" (marifet-i şeriyye), "religious procedure" (muamele-i şeriyye), "religious transfer" (devr-i şerî), and "fee for commodity financing" (murabaha). This arrangement is called bay‘ al- murābahah li al-āmir bi al- shirā’ (sale at an agreed margin of profit to one who has ordered their purchase) by Dr. Sāmī Hamūd, but has become popularly known as murābahah. The Islamic banks carry their business on the basis of equity-participation (musharakah, and mudarabah), leasing (ijarah), lease-purchase (ijarah wa iqtina'), cost-plus financing, (bay' murabahah), and rent-sharing. Installment Sale. In this mode of finance the Bank buys the equipment, which is mainly capital assets, and sells and delivers them to the beneficiary in installments. Murabahah is a sale contract at a mark-up.
عربي
يمكن ترميز سند التأسيس كخوارزمية في شكل عقد ذكي ذاتي التنفيذ.
((Borcun Ötesinde,s210),(İslami Bankacılık ve Finansta Güncel Meseleler,s15),(İslami Bankacılık ve Finansta Güncel Meseleler,s81))

Mail Bültenimiz

Hemen şimdi e-bültenimize kaydolun ve finansal geleceğinizdeki fırsatları birlikte keşfedin!